Rancho Margot, El Castillo
Blijf op de hoogte en volg Marianne
18 November 2015 | Costa Rica, Tortuguero
Rancho Margot, El Castillo
De nacht onder de nuttige klamboe waarop enkele vuurvliegjes zaten die af en toe het licht aandeden, heel apart, was wat onrustig. Je moet steeds weer wennen aan een andere locatie met andere geluiden, hoe bijzonder ze ook zijn. Er zijn hier heel veel muggen, dus ik maakte me ook druk om die klamboe, die wel moet blijven zitten. Tijdens het ontbijt kiekten we de kolibrie op - en fladderend voor zijn 2-eierig nestje aan de punt van een palmenblad.
Vanmorgen na het ontbijt stond de horsebackriding op het programma. Onze gids David nam ons en Alison, een dame uit Alaska, mee op zijn tocht naar boven, het uitzichtpunt over het meer van Arenal en hopelijk de top van de vulkaan. Ik vroeg om het meest tamme paard, maar al na 50 meter mocht ik wisselen met die van David, want Kanellie (dankt de naam aan zijn kleur) was niet vooruit te branden dus ik miste alle praatjes van onze gids. Tja, en om er een beetje gang in te krijgen moet je wel iets meer van paarden weten dan ik deed! Maar, ik deed het niet helemaal verkeerd, sommige dingen wist ik nog van de vorige rit op Sardinië. Mijn paard deed precies wat ik wilde, dus ik was helemaal blij. De rit was prachtig, klimmend over een stijl keienpad, waarbij ik me steeds weer verwonderde dat hij zijn enkels niet brak. Ik liet hem zelf steeds het pad kiezen, en hij koos voortdurende de beste route. Heel bijzonder om te zien. Ondertussen genoten we van de prachtige uitzichten en de vele vogels om ons heen. Daarover blijven we ons verwonderen, wat enorm veel,verschillende vogels en heel veel kleuren. We hebben heel veel foto's die ik helaas vanaf mijn camera niet kan uploaden, dus af en toe gebruik ik er een van Alex' iPhone. Helaas lag de vulkaan gedeeltelijk in de wolken, maar genoten we toch van de mooie uitzichten.
Met een uitloop van drie kwartier kwamen we terug op de ranch (klinkt stoer toch) waar de lunch klaar stond, dus we konden gelijk aanvallen. Kijk, dát is nou vakantie!
Daarna stond een andere gids klaar om ons in twee uur over de ranch rond te leiden en te vertellen over het selfsuficated programma. En jeetje, wat was die gozer gepassioneerd over deze plek en wat kon je zien dat ze respectvol en goed bezig zijn om de natuur zijn werk te laten doen en deze te gebruiken. Als hij een mier oppakte om erover te vertellen, zette hij hem weer terug op plek waar hij hem had aangetroffen en met zijn werk als soldaat bezig was. Prachtig! We hadden hem al getroffen aan het buffet, en hij vertelde dat al het personeel van alle markten thuis is. Je kunt ingezet worden als tuinier, kok, over, gids voor allerlei tours, dierenverzorger, noem maar op. Ze hebben kippen, koeien, varkens en biggetjes, 17 bungalows en 20 backpackbedden, een restaurant en een mega tuin te onderhouden met ca 52 mensen. Ze maken lange dagen, veel achter elkaar en dan bijvoorbeeld vier dagen vrij.
We liepen nog op het pad naar ons terras en de hemel brak open. De regen kwam met bakken recht uit de hemel terwijl ik een van mijn klamme bloesjes uit de koffer pakte om me te beschermen tegen de muggen. Koud wordt het niet.
Door een enorm heftige onweersbui liepen we over de spoelende paden richting de ranch, waar we opnieuw genoten van de rijst, bonen, organische groenten, pizza, alles puur natuur uit de houtoven, waarvan de lucht in onze neusgaten prikt. Morgen weer wat anders, ook weer leuk! Dan rijden we richting Bijaqua.
De nacht onder de nuttige klamboe waarop enkele vuurvliegjes zaten die af en toe het licht aandeden, heel apart, was wat onrustig. Je moet steeds weer wennen aan een andere locatie met andere geluiden, hoe bijzonder ze ook zijn. Er zijn hier heel veel muggen, dus ik maakte me ook druk om die klamboe, die wel moet blijven zitten. Tijdens het ontbijt kiekten we de kolibrie op - en fladderend voor zijn 2-eierig nestje aan de punt van een palmenblad.
Vanmorgen na het ontbijt stond de horsebackriding op het programma. Onze gids David nam ons en Alison, een dame uit Alaska, mee op zijn tocht naar boven, het uitzichtpunt over het meer van Arenal en hopelijk de top van de vulkaan. Ik vroeg om het meest tamme paard, maar al na 50 meter mocht ik wisselen met die van David, want Kanellie (dankt de naam aan zijn kleur) was niet vooruit te branden dus ik miste alle praatjes van onze gids. Tja, en om er een beetje gang in te krijgen moet je wel iets meer van paarden weten dan ik deed! Maar, ik deed het niet helemaal verkeerd, sommige dingen wist ik nog van de vorige rit op Sardinië. Mijn paard deed precies wat ik wilde, dus ik was helemaal blij. De rit was prachtig, klimmend over een stijl keienpad, waarbij ik me steeds weer verwonderde dat hij zijn enkels niet brak. Ik liet hem zelf steeds het pad kiezen, en hij koos voortdurende de beste route. Heel bijzonder om te zien. Ondertussen genoten we van de prachtige uitzichten en de vele vogels om ons heen. Daarover blijven we ons verwonderen, wat enorm veel,verschillende vogels en heel veel kleuren. We hebben heel veel foto's die ik helaas vanaf mijn camera niet kan uploaden, dus af en toe gebruik ik er een van Alex' iPhone. Helaas lag de vulkaan gedeeltelijk in de wolken, maar genoten we toch van de mooie uitzichten.
Met een uitloop van drie kwartier kwamen we terug op de ranch (klinkt stoer toch) waar de lunch klaar stond, dus we konden gelijk aanvallen. Kijk, dát is nou vakantie!
Daarna stond een andere gids klaar om ons in twee uur over de ranch rond te leiden en te vertellen over het selfsuficated programma. En jeetje, wat was die gozer gepassioneerd over deze plek en wat kon je zien dat ze respectvol en goed bezig zijn om de natuur zijn werk te laten doen en deze te gebruiken. Als hij een mier oppakte om erover te vertellen, zette hij hem weer terug op plek waar hij hem had aangetroffen en met zijn werk als soldaat bezig was. Prachtig! We hadden hem al getroffen aan het buffet, en hij vertelde dat al het personeel van alle markten thuis is. Je kunt ingezet worden als tuinier, kok, over, gids voor allerlei tours, dierenverzorger, noem maar op. Ze hebben kippen, koeien, varkens en biggetjes, 17 bungalows en 20 backpackbedden, een restaurant en een mega tuin te onderhouden met ca 52 mensen. Ze maken lange dagen, veel achter elkaar en dan bijvoorbeeld vier dagen vrij.
We liepen nog op het pad naar ons terras en de hemel brak open. De regen kwam met bakken recht uit de hemel terwijl ik een van mijn klamme bloesjes uit de koffer pakte om me te beschermen tegen de muggen. Koud wordt het niet.
Door een enorm heftige onweersbui liepen we over de spoelende paden richting de ranch, waar we opnieuw genoten van de rijst, bonen, organische groenten, pizza, alles puur natuur uit de houtoven, waarvan de lucht in onze neusgaten prikt. Morgen weer wat anders, ook weer leuk! Dan rijden we richting Bijaqua.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
