Van El Castillo naar Bijaqua

Van El Castillo naar Bijaqua

Het zou een dag worden zonder veel bijzonders, reizen van de een naar andere locatie, maar toch was het een belangrijke dag. Vandaag (voor jullie gisteren) is onze jongste dochter jarig, 22 jaar. Voor het eerst in haar leven zijn we er niet bij op haar verjaardag, en zelfs heel ver weg. Bellen is ook iets waar je langer over na moet denken, want hoe laat kan dat ook alweer. Om precies om middernacht te bellen of te appen, moesten wij gisteren om 17:00 uur WiFi en/of verbinding hebben. En dat is op een ranch aan het eind van de wereld tegen een oerwoud aan best lastig. Om 17:00 uur zaten wij in onze bungalow, ver weg van de gammele wifi-hotspot maar hoog en droog te schuilen voor die mega tropische onweersbui waar je beter even niet doorheen kunt gaan. Rond 19:00 uur waagden we de wandeling naar de ranch over spoelende paden en kwamen ondanks paraplu gedeeltelijk nat aan in het restaurant. Een appie naar Fleur is waar wij het op waagden die ze gelukkig nog las voor ze in slaap viel.

Afijn, inmiddels is her dus voor ons 17 november, voor jullie is die dag al bijna voorbij...... Een mooie datum ook om je huis te verkopen die vandaag één maand te koop staat. We waren in onderhandeling met mensen die vrijdag de 13e de bezichtiging hadden en afwachtend van een mail van de makelaar. Vanmorgen dus maar weer eens de mail afgestruind, niets! Potverdorie! Dan maar whappen! Krijgen we een whappie terug waarin ie zegt dat ie wel gemaild had, maar naar onze thuismail...... Tja en die lezen we even niet, dat hadden we doorgegeven! Communicatie.... Een lastig dingetje. Maar goed, we zijn tevreden met het bod en nemen de ontbindende voorwaarden voor lief, dus wij kunnen rustig zeggen: ons huis is zo goed als verkocht! Eureka!
Onze ochtend aan de ontbijttafel liep dus even uit want een huis verkopen doe je niet even tussendoor..... Hoewel?
Goed nieuws nietwaar?
Maar nu terug naar Costa Rica, de rondreis. Die startte bij de één uur durende maanlandschap en ging weer verder door opnieuw een prachtig landschap dat veranderde naar meer kleuren groen, valleien, vulkanen, iets mooiere en beter onderhouden huizen, slechte en betere wegen.
We namen twee tussenstops voor de inwendige mens, zagen vanaf het terras van de koffieshop een aantal toekans vliegen, maar te ver weg om ze te kunnen kieken, stopten bij een leuke authentieke winkel met kleurrijke truien, , sjaals en.... Jawel hangmatten. In Rancho Margot hadden we een gevlochten hangmat die zoooo lekker lag... Dus je raadt het al, die scoorden we daar!

We kwamen rond 15:30 op onze volgende, weer prachtige bestemming van Franse eigenaars aan. Op het complex staat een aantal vrijstaande bungalows. Onze Lodge heeft een geheel glazen pui met zicht op de Tenorio vulkanen en het bos met de ontelbaar veel verschillende vogelsoorten. Daar ga ik morgenochtend vroeg weer van genieten, reken maar. We hoorden ook de brulapen weer in de verte, die zullen zich vast morgenvroeg of bij een flinke regenbui weer laten horen!
Vanavond na het diner gaan we misschien nog een rondje met de zaklamp door de natuur, kijken of we nog wat nachtdieren kunnen spotten!

Na een goede nacht zitten we inmiddels heerlijk in de zon op ons terras en eigenlijk is dit pas de tweede keer dat we lekker in de zon zitten. Het terras van het restaurant was ook heerlijk, een prachtig uitzicht op de vulkaan en papegaaien en toekans om ons heen! Hopelijk vang ik ze nog met mijn camera.