15 Van Montezuma naar Ojochal

15 van Montezuma naar Ojochal

Rond 14:30 bereikten we we het eindpunt van deze bestemming. Dat wil zeggen dat er eerst nog enkele kilometers onverhard pad, en dan druk ik me zacht uit, genomen moest worden. Je zou zeggen dat het went, maar daar zijn we heel terughoudend in. Gelukkig ving Kees, eigenaar van Rio Tico Safari Lodge, ons op met een Nederlandse groet en een heerlijk verfrissende smoothie.
We kregen de ins and outs te horen van zijn domein en mochten kiezen uit twee tenten. We kozen de hoogste, die iets verder bij de snelstromende rivier vandaan lag. We hebben vijf nachten naar een bulderende zee geluisterd, wat minder geluid zou prettig zijn. Dat is natuurlijk niet te realiseren bij overnachten in een tent.
We installeerden ons, genoten opnieuw van de overweldigende schoonheid van de natuur, kiekten enkele Big black mamboo toekans en keken door de telelens van een Fransman die de lens op deze prachtige vogel gericht had. Hopelijk staat ie mooi op de foto!
Vanaf ons terras op boomtophoogte kijken we neer op de daken van enkele andere tenten, in een diepte van ca 10 meter en wanen ons in een boomhut.
Na de tegenvallende tilapia in het nabij gelegen restaurant vonden we met de zaklamp de weg terug naar onze tent. Alle ramen bestaan uit gaas en het advies was deze open te laten, dus het was bijna alsof we buiten sliepen.
In inmiddels was de lucht vervuld van de geluiden van de nachtdieren. Het regelmatige, scherpe geluid, van de cycladen en van de rode kikker met 'blue jeans' wat erg lijkt op dat van de cycladen en de onder ons stromende rivier en waterval konden we herkennen. De andere geluiden niet.
Met al die geluiden, ook die van de noodzakelijke waaier, lukte het ons toch om in slaap te vallen, waarschijnlijk door de enkele wijntjes die erin gegoten waren. Om 03:00 uur was ik wakker. WC bezoek, dekentje erover, waaier uit want het was inmiddels wat afgekoeld. Daarna muizenslaapjes tot 05:30 uur. Het werd licht en de geluiden van de nachtdieren werden overgenomen door die van de dagdieren, heel veel verschillende vogels en hoge geluiden van apen of knaagdieren.
Een paracetamol was nodig om de hoofdpijn van de wijntjes en te weinig water weg te werken. Op het moment van schrijven is die gelukkig opgelost.
Vanmiddag staat een canotour over de rivier gepland met een lokale gids die door andere gasten van de Lodge als heel leuk gewaardeerd wordt.
Ik zal straks proberen nog wat foto's te laden, maar had al door dat ook hier de internetverbinding traag is. Ik zie zelf op de blog een vraagteken staan op de plek waar ik een foto geüpload heb. Zien jullie dat ook of ligt dit aan mijn slechte verbinding?

Wordt vervolgd in ditzelfde verslag!

De lokale gids stond ons 3 km vanaf de Lodge op te wachten waar wij eerst een blik vanuit zijn boomhut over de jungle mochten nemen. Hij verwelkomde ons met een zakje met daarin balkjes bamboe, waaruit je een zoete vloeistof kan zuigen en twee zakjes met verse brokken kokos. Hij stapte bij ons in en wees ons de weg naar het vertrekpunt. We kwamen op the beautiful property, zoals hij het zelf omschreef, van een vriend. Wij keken er iets anders tegenaan. De natuur was prachtig, apen in de bomen, authentieke grazende koeien maar de woning was een een krot. Wij zouden het als schuur nog te lelijk vinden. Het echtpaar groette ons vriendelijk en vonden het leuk om kennis te maken met ons. We zullen niet de eerste toeristen zijn die ze welkom heten. Ik vond het niet passen om van hun optrekje een foto te maken.
Afijn, de kano's werden te water gelaten en we gleden de rivier op tussen de mangrovebossen. Prachtige hoge bomen, diverse soorten, die hun wortels als mega tentakels van een inktvis spreiden om zich zo stevig mogelijk te vestigen in de blubber. Volgens de gids Jaime was het extreem hoog water, waardoor een enorme oppervlakte onder water stond, wat een schitterend gezicht was. We zagen kleurrijke krabben op de takken, prachtige vogels, en een leguaan. De rust die er vanuit ging tijdens het glijden door die prachtige natuur was het mooist.
Rond 16:30 uur waren we weer terug en dat het water nog steeds steeg, zagen we aan de loopbrug waar vanaf we waren ingestapt, die nu geheel onder water lag. Het hoge water had te maken met de volle maan. Jaime nam ons mee voor een biertje naar het restaurant van familie. Bij het passeren van het hek van de property zag ik dat er met hout geschreven stond: La Funca Hermosa. "Mooi huis". Zij zijn er gelukkig mee! Ik kon het toen niet laten door het achterruit toch nog maar snel een foto te maken.
Het biertje drong Jaime met ijs, limoen en een randje zout op het glas. Ik deed met hem mee, en het smaakte niet verkeerd. Het is goed om je zoutgehalte zo nu en dan op peil te brengen na al dat zweten. Want dat doen we de hele dag door, de sauna is er niks bij. Het merendeel van onze kleding ruikt inmiddels erg sterk, de schone kleding wordt schaars. Tijd om terug te keren naar een leven met wasmachine en iets minder vochtige atmosfeer!
Jaime vertelde nog het een en ander over zijn land, waar hij trots op is, en liet blijken dat hij in de veronderstelling is dat Hollanders allemaal rijk zijn. Tja, wat is rijk. Gezondheid is rijkdom, maar als je je zo'n mooie vakantie kunt permitteren, komt dat ook aardig in de buurt. We hebben hem wel laten weten dat we er wel hard voor hebben gewerkt.
Na terugkomst bij zijn woning bedankten we hem hartelijk en reden terug naar ons onderkomen.
In de Lodge namen we een snack, bestaande uit een gevulde tortilla, uit de keuken van Kees, de voormalig politieman (AT) die het roer zeven jaar geleden omgooide.
Na nog kort op het balkon van de geluiden genoten te hebben speelden we een spelletje skipbo en gingen opnieuw vroeg naar bed. Om half zes begint dan de dag weer!