9 Tenorio Lodge

Na een rustige opstart van de dag ivm de nodige contacten met het thuisfront en het fotograferen van al het moois op het terrein togen we gewapend met fris water en appels naar de Rio Celeste met zwavelbron en waterval. Het 9 km onverhard pad schatten we opnieuw verkeerd in. Onverhard betekent hier dat je over een droge rivierbedding rijdt, vol met keien, rotsen en blubber. Een 4-wheeldrive is een must, want het stijgt en daalt ondertussen ook behoorlijk. Na 3 km ben je het al meer dan zat, je zit werkelijk je nieren beurs te schudden in de auto en je houdt je hart vast voor de banden. Als die maar heel blijven!
We parkeerden en betaalden toegang tot het National Park en gingen op pad, de jungle in. De wandeling was 3 km heen, 3 km terug, opnieuw over rotspartijen en door modder, dwars door het regenwoud. We namen eerst de tocht omhoog naar het borrelende zwavelmeer. Het was mooi om te zien hoe intens blauw het water kleurt nadat de de mineralen sulfaat en calcium carbonaat elkaar raken. De zwavel veroorzaakt de stank van rotte eieren. Gelukkig liepen we door het regenwoud, beschut onder de immens hoge bomen, want de zon was verstikkend heet! Na het zwavelmeer hadden wij de trap met 250 treden in het vooruitzicht richting de waterval. Aangezien ik mijn steplessen moet missen, was dit een mooi alternatief, 250 heen, 250 terug! ( ja Wilma, ik kreeg Alex ook zo ver!)
Dieren zagen we niet veel helaas, enkele mooie vlinders, een vervellende (dubbel L) hagedis, en enkele vogels. Na 2,5 uur waren we terug bij het startpunt en namen de 9 km rivierbedding weer terug. Alsof we er na gisteren nog geen genoeg van hadden! Dit keer reed ik! Best sportief, en inspannend, de Cameltrofee was er niks bij).
We kochten onderweg bier en cola waarvan we op ons heerlijke terras genoten temidden van het orkest van vogels in allerlei prachtige kleuren die rond ons vlogen en te snel waren om zich te laten vastleggen. Wat wel lukte, was de toekan, die landde in de boom van de buren. Zie de foto die ik met m'n IPad van mijn cameraschermpje heb gemaakt, Dan kunnen jullie alvast meegenieten!
In de verte rommelt het en bouwen wolken zich uit tot een plensbui die we elk moment kunnen verwachten.
Wij hebben besloten weer in het hotel te eten. Het zijn hier hoogstandjes en de rabbige locale eettentjes zien er niet naar uit dat ze deze keuken kunnen evenaren, nog maar niet te spreken over de eventuele naweeën. Morgen hebben we een lange rit voor de boeg, dus een wc zal niet geregeld in de buurt zijn. Het verblijf hier in Tenoiro Lodge is super, hier hadden we wel langer willen blijven. Maar zo te horen van de kenners hier, gaan we ook morgen een mooie locatie krijgen, een zeezicht bungalow op een luxe resort aan een mooi strand. We gaan heerlijk onderuit in de zen-mode!