18 Corcovado National Park

Om half 3 klaar wakker. Ik heb mijn boek maar gepakt en de pagina's gelezen waar ik 's avonds niet aan toe kom. Dan valt mijn arm al slap neer bij de tweede regel. Onvoorstelbaar misschien, maar ik hoor van de andere gasten dat zij daar ook last van hebben.
Na een half uurtje werden mijn oogleden toch weer zwaar in viel ik in slaap, zonder de oordoppen, maar wel na stilzetten van de waaier. Wat een herrie maken die dingen! Maar ondertussen zit ik met dit uitzicht (zie foto) dit verslag te typen en te genieten van de tijd die ons nog rest hier, met een wijntje erbij, gewoon omdat het kan! Alex ligt op bed, met pootje omhoog, want hij kreeg zweepslag toen hij uit de boot stapte......mmm jammer!

Wekkertje ging om vijf uur, half zes het fruit en de bacon en roerei naar binnen gewerkt, rugtas gereed gemaakt en om zes uur stipt vertrokken in de boot voor de Corcovado la Sirena Tour met gids. Dit betekende dat we het wildpark gingen bezoeken waarin de meeste wildlife van Costa Rica te zien valt. De boottocht over de oceaan duurde ruim 1 uur en helaas zagen we geen dolfijnen. Die mazzel hadden ze gisteren wel. Op een gegeven moment zagen we wel iets heel groots en zwarts boven de zeespiegel uitkomen en wegduiken en de kapitein riep op dat moment: "Whale". Ik had dus zojuist de staart van een walvis gezien. Wauw! We voeren die richting uit om af te wachten of ie zich nog eens zou laten zien, wat helaas niet gebeurde. Volgens de gids was het een mannetje, want die kunnen zo'n twintig minuten onder water blijven, vrouwtjes met hun jong komen elke vijf minuten boven water. Aangezien dit niet gebeurde, voeren we weer met een rotvaart verder naar onze bestemming.
Hij vertelde dat volwassen walvissen ca 16/17 meter lang zijn, de baby's ca 5 meter. Je kunt je dus wel voorstellen hoe groot het deel, dat wij boven water zagen! Hij dook net weer onder, dus het moet de staart zijn geweest,
Het was heerlijk op de boot, kop in de zon, wind in de haren en heerlijk even niet die verstikkende warmte in hoge luchtvochtigheid.

Toen we aan land gingen, waar Alex dus een zweepslag en ondergelopen (geleende) laarzen trouwens ook, opliep dropte de gids de koelbox met de lunch, net zoals enkele andere boten/gidsen en gingen we met een groepje van zes op pad, de jungle in.
De boodschap was, niet praten, achter de gids blijven en kortdurig kijken in de telescoop zodat een ander ook de kans krijgt, daarna was er gelegenheid om via de telescoop foto's te nemen wat in sommige gevallen heel leuk gelukt is.
We zagen heel veel dieren, zoals: toekans; brulapen; capucijnaapjes; eekhoornaapjes; eekhoorn; vleermuis slapend in een opgerold palmblad, spinkopapen, een quata, dat is een lekker zacht ogend, fluffie knuffeldier met een dikke staart; een agouti, het knaagdier zonder staart; heel veel verschillende vogels, een tapir, die een van de big six is hier; een groepje wild zwijn achtig dieren maar geen familie daarvan, en op het allerlaatst nog een luiaard toen de gids mij speciaal kwam halen om deze te bekijken. Ik had aangegeven dag ik die graag wilde zien, maar dat was tijdens onze jungletocht niet gelukt. Een andere gids had er wel een zien zitten en had aangegeven wáár!
Na dit alles gingen de laarzen uit.....gelukkig.....lucht en koel water! ....... en wachtten wij af tot het sein tot vertrek weer werd gegeven. Tijdens de lunch lagen de boten finaal op het droge vanwege het tij, maar nu steeg het water snel en waadden we door het hoge water (natte broek